Tradución al rumano

Estuve pensando desde que volvi de Bucuresti, en tantas cosas.
Mas prcisamente en las cosas que hable contigo esta semana.
Me di cuenta de lo egoíta que estoy siendo al pedirte que dejes todo lo tuyo ai, y te vengas a vivir aqui conmigo.
Ese deseo es mas que nada porque estoy ennamoda de ti y deseo mucho estar a tu lado.
Pero esta claro que la vida no esta echa solamente de emociones, y esto tu puedes controlar mejor que Yo...pues yo soy pura pasión, soy viceral, apasionada, esta en mi sangre, en mi cultura. Así es el pueblo Brasileño. Vosotros del leste europeu teneis otra manera de sentir y expresar sus emociones. Mejor par ustedes seguro!!
La razón es necesaria. Y ahora usando mi porción de razon...concordo que tu no debes dejar tu país, tu família, tu casa, para buscarte la vida fuera. Mas aun cuando tu ya has estado aqui y no estas de acuerdo con las costumbres y la cultura Española.
Conoces muy poco de España, pero ya tienes una idéia pre concebida, cosa que no favorece a una persona que quiera inmigrar. Sinceramente no te vaias a ningun lugra donde te sientas un esclavo.
Uno solomente de inmigrar con convicción, con ancias de buscar algo mejor para si, sea materialmente o culturalmente.
Ese fue el impulso que me hizo dejar todo em mi país y venirme a España. Cuando llegué aqui me comia el mundo, no temia a nada, solo tenia ansia por empezar una nueva vida llena de opotunidades. Mis conmienzos no fueran facilis, pero persevere, y aqui estoy ya hace 8 años. No me puedo quejar. Aprendi muchas cosas. Gané y perdí otras, pero el balance general es positivo. Muchas vezes me senti sin fuerzas ( como ahora), me senti triste, sola...pero segui mi lucha, y lo poco que tengo hoy debo a España. Hoy estoy totalmente integrada. Sin embargo no amo este país, hay mucho aqui que no me gusta, pero aprendi a convivir con eso.
Pienso que la base para continuar esa luta es la integración.
Y sabendo como piensas tu, te digo que no te vengas. Tu no necesitas!
Ya no se trata de mí...se trata de ti...es muy probabile que no te adptes aqui....puesto que lo poco que conoces no te gusto...una razón más!
Contigo aqui de una forma o otra me sentiria responsabile....Me alegraria enormemente tus exitos, pero me frustaria al ver que tus expectativas no se cumplam.
Queadate ai, tienes trabajo, esperanzas, familia, amigos....Aqui echarias de menos a todo eso y Yo no se si podría suprir esas necesidades....pues la vida en comum nos traeria otras preocupaciones...No viviríamos una história de amor constate...
lo siento cariño pero no te veo preparado para asumir mas de lo que ya te toca. No te quiero mas preocupado, sin saber el que hacer.
Tu eres un chico muy joven...para que asumir tantas responsabilidades!!
Egoistamente te pido que vengas...pero es porque me siento muy sola, estoy enamorada de ti, te deseo, pero no justo para ti.
Eu no voy vivir a Bucuresti...seria un caos para nostro amor...eu no hablo el idioma para empezar, luego Bucuresti no me atrae como que para vivir...Que voy haver yo ai?? Soy una chica que sempre me movi por mis propia pernas. Me sentiria un parasito. Luego tu no puedes hacerte cargo de mi, de mis caprichos. No te podrias permitir un piso como el que vivo aqui...No te pido nada, solo te aclaro bien las cosas...Aqui tengo un padrón de vida que lo conquiste y que quiero mantenerlo...No lo desmeresco en absoluto nada do que hayas pensado para nosotros...pero vivir sin dinero no es facil...sea donde sea.
Ahora mismo tu sabes que eu tengo que remontar mi vida....Tu sabes que no estoy bien.
Quiero realizar algunos proyectos...Devo hacerlo...
Pero lo que pasa ahora es que nuestra relación me absorve, sufro demasiado por no tenert cerca, mi cabeza esta a mil...tengo que pensar en otras cosas...tengo que uasr mi razón.
Eu te quiero con loucura, pero las cosas no funcionan bien al menos para mi...no puedo seguir asi, pendiente de un futuro incerto.
Desde de la primera vez que te fuiste me moria de dolor...y ahora estoy igual.  No hago mas que pensar en ti y llorar....eso me debilita!
Conocerte fue maravilloso...cada vez que miro nuestras fotos de cuando eras aqui...Me pregunto porque te fuiestes??? Ya estavas aqui...eramos mas felices!! Podriamos haber salido adelante, yo entonces estava bien, todo esta bien.
Y cada vez que vuelves y te vas me muero de dolor...Y ahora cuando volvi de Bucuresti, estoy desde entonces muy mal. Estoy sola, perdida....
Y pienso que todo eso es demasiado para ti ...quizás sea mejor para ti una chica mas joven que no tenga tanta necesidades y preocupaciones, que no tenga perros...
Tu eres muy especial para mi...t querré siempre!!
Pero ahora tenemos que dejar de sufrir...y seguir enfrente.
** Cristhel gracias por tu tiempo.

1 Respuesta

Respuesta
1
" M-Am gindit de cind m-am intors de la Bucuresti, la multe lucruri, mai precis la ceea ce am vorbit cu tine saptamina asta. Mi-am dat seama de cit sint de egoista cerindu-ti sa lasi tot al tau acolo si sa vii sa traiesti aici, cu mine. Dorinta asta este pentru ca sint indragostita de tine si imi doresc sa fiu linga tine. Dar e clar ca viata nu e facuta doar din emotii si asta tu poti controla mai bine decit mine. Eu... sint pasiune pura, pasiunea exista in singele meu, in cultura mea. Asa sint cei din Brazilia. Voi, cei din Europa de Est aveti alt fel de a simti si de a va exprima emotiile, mult mai bine pentru voi, desigur. Rationamentul e necesar. Si acum, folosind particica mea de rationament ... imi dau seama ca tu nu trebuie sa lasi tara ta, familia ta, casa ta pentru ati cistiga viata afara, mai ales ca ai stat deja aici si nu esti de acord cu obiceiurile si cultura spaniola. Cunosti foarte putin Spania, dar ai deja o idee preconceputa, lucru ce nu favorizeaza pe nimeni ce doreste sa emigreze. Sincer, nu te duce nicaieri daca te vei simti un sclav. Unu emigreaza cu convingerea, cu dorinta de a gasi ceva mai bun pentru el, material sau cultural. Asta a fost impulsul care m-a facut sa las totul in tara mea si sa vin in Spania. Cind am ajuns aici, toata lumea era a mea, nu aveam teama de nimic, eram nerabdatoare sa incep o viata noua, plina de oportunitati. Inceputurile nu au fost usoare, dar am perseverat si aici sint de 8 ani. Nu ma pot plinge, am invatat multe lucruri. Pe o parte am cistigat, pe alta am pierdut, dar bilantul general e pozitiv. De multe ori m-am simtit fara putere (ca acum), m-am simtit trista, singura... dar am continuat sa lupt si putinul pe care il am azi il datorez Spaniei. Azi sint totalmente integrata. Fara indoiala, nu iubesc aceasta tara, sint multe lucruri aici care nu imi plac, dar am invatat sa traiesc cu asta. Gindesc ca baza pentru a putea continua aceasta lupta esta integrarea. Si stiind cum gindesti tu, iti spun sa nu vii. Nu ai nevoie! Deja nu mai e vorba de mine..., e vorba de tine, e foarte probabil sa nu te adaptezi aici... tinind cont ca putinul pe care il cunosti nu ti-a placut... un motiv in plus! Cu tine aici, de o forma sau de alta, m-as simti responsabila. M-ar bucura foarte mult succesele tale, dar m-as simti neputincioasa vazind ca sperantele tale nu se implinesc. Ramii acolo, ai de munca, ai sperante, familie, prieteni... Aici ai duce dorul la toate astea si nu stiu daca as putea elimina aceste necesitati..., caci viata in comun ne-ar aduce alte preocupari... nu am trai o poveste de dragoste constanta... imi pare rau, dragul meu, dar nu te vad pregatit pentru ati asuma responsabilitati mai mari decit poti duce. Nu vreau sa te mai vad preocupat, nestiind ce sa faci. Tu esti un baiat prea tinar pentru ati asuma atitea responsabilitati. In mod egoist iti cer sa vii..., dar este pentru faptul ca ma simt foarte singura, ca sint indragostita de tine, te doresc, dar nu e drept fata de tine. Eu nu am sa vin sa traiesc in Bucuresti, ar fi un haos pentru dragostea noastra..., eu nu vorbesc limba ta, apoi Bucurestiul nu ma atrage ca sa traiesc acolo... Ce as face eu acolo? Sint o fata care s-a descurcat pe propriile-i forte; m-as simti un parazit. Apoi tu nu ai putea sa imi indeplinesti toate dorintele, toate capriciile, nu ti-ai putea permite un apartament ca cel in care traiesc aici. Nu iti cer nimic, doar vreau sa lamuresc bine lucrurile... Aici am un nivel de viata ce l-am cistigat si vreau sa il pastrez. Nu zic ca ceea ce ai gindit pentru noi nu e binevenit, dar... a trai fara bani, nu e usor, ... fie unde-o fi. Acum tu stii ca eu trebuie sa-mi refac viata, tu stii ca nu sint bine. Vreau sa realizez anumite proiecte... trebuie sa o fac. Dar ceea ce se intimpla este faptul ca relatia noastra ma absoarbe, sufar prea mult pentru ca nu te am aproape..., trebuie sa ma gindesc la alte lucruri, trebuie sa folosesc ratiunea. Eu te iubesc la nebunie, dar lucrurile nu merg bine, cel putin pentru mine, nu pot sa continui asa, depinzind de un viitor incert. De prima data cind ai plecat am murit de durere... acum sint la fel. Nu fac altceva decit sa ma gindesc la tine si sa pling... si asta ma debiliteaza. Sa te cunosc a fost ceva minunat... privesc mereu fotografiile noastre de cind erai aici... ma intreb de ce ai plecat. Erai aici... eram fericiti! Am fi putut merge inainte, eu atunci eram bine, totul era bine. Si de fiecare data cind vii si apoi pleci, mor de durere. Si acum, de cind m-am intors de la Bucuresti, ma simt rau, foarte rau. Ma simt singura, pierduta... Si ma gindesc ca toate astea inseamna prea mult pentru tine..., cine stie, poate ti-ar fi mai bine cu o fata mai tinara, care sa nu aiba atitea nevoi si preocupari, sa nu aibe ciini...
Tu esti special pentru mine... am sa te iubesc mereu! Dar trebuie sa nu mai suferim... si sa mergem inainte."

Añade tu respuesta

Haz clic para o

Más respuestas relacionadas